|
Un jorn, lo vielh Darrac, cantonièr
a Doasit,
Chinur e trufandèr,..
prèst a's fóter deu monde,
Que's
sentí mau en punt e drin escaranshit,
Lo
cap tèc e variat, com s'avè lo son conte.
Lo medecin vienut, que'u trobà hèra
mau ;
Esloncat dens lo lheit, l'òmi
que pandaishèva,
L'uelh hissant,
laganhós, ua frèbe de chivau,
E
lo vente dolent, bròi a l'entorn deu hèbe.
Lo còs espatracat... e l'amna un chic
tanbenh,
Qu'aperà lo curè,
arron lo medecin.
Potinga, confession
que'u hasón tant de benh,
Que...
tringlar que voló, tà negar lo chagrin.
Un
veiròt a la man... dens l'auta lo bréviaire,
" Qu'atz donc ? praube Darrac, disó
Mossur curè ;
Lhèu
ua sudor rentrada, en ve jàser
per tèrra,
O quauque caut e hred,
a l'ompra d'un tarrèr !! "
-
"Òh, saben pas jamei, çò qu'èi
podut gahar !!
Mes,
abans de morir, e de har lo gran viatge,
Que'vs
vorrí ensenhar, quinh carré har marchar,
Entaus braves Doasits,... l'horlòtge
deu vilatge.
Dempuish dètz ans,
qu'es muda, e ne bara pas mei.
Mès que
porré marchar, shens s'arrestar jamei !!!
E
que l'entenerén sonar quiò Picurèr
Se l'olièvan tot jorn... dab sudor de
curè !!! "
- "Mossur lo
Cantonièr... que v'arremercii fòrt !
Que
vèi que per un malaut, qu'ètz enqüèra
pro hòrt !
L'horlòtge...
de segur,... doman que marcherà,
Pr'amor,
dab vòsta istoèra, vos... que'm hètz plan
sudar !!! "
|